Gudsfrykt med bork på
Ein ven av Kina-misjonæren Robert Morrison (1782–1843) skreiv følgjande om han: «Han var ikkje så kristeleg mjuk som andre misjonærar. Han hadde gudsfrykt med bork på seg.»
Gudsfrykt med bork på.
Artikkelen fortsetter under annonsen.
Korleis kom dette til uttrykk i Morrisons liv?
• Han sa det han meinte. Rett fram og ærleg. Ei tilgjort mjuk haldning passa ikkje for Morrison. Eit ja var eit ja, eit nei var eit nei.
• Han tok vågale steg – i tru til Gud. På vegen til Kina drog han om Amerika. Ein skipsreiar sa: «Du meiner altså at du kan svekke avgudsdyrkinga i det store kinesiske riket?» «Nei», svara han, «men eg trur Gud kan!»
• Han var åndeleg nøktern. Han vart aldri imponert av folk som let seg begeistre, snart av den eine, snart av den andre åndelege bølgja.
Morrison begynte i eit slitsamt, tidkrevjande og resultatorientert arbeid. Grammatikk, arbeid med ordbøker og bibelomsetjing til kinesisk vart hans gåve til seinare Kina-misjonsarbeid. Dette kravde «gudsfrykt med bork på». Hadde Morrison først lagt handa på plogen, såg han seg ikkje tilbake (jf. Luk 9,62).
Det er godt vi er ulike. I dag skal vi glede oss over Morrison-typar: Medkristne prega av gudsfrykt med bork på.
