«Sjå, han gjeng inn til syndig mann»
Matteus var tollar. Tollaryrket var upopulært i Israel. Tollarane var i teneste for okkupasjonsmakta, dessutan var dei kjent for å snyte folk. I samtida var «tollarar og syndarar» eit velkjent ordpar.
Matteus opplevde det utenkjelege: At Jesus ville ha han med i følgjet sitt. Som takk ordna han eit gjestebod der Jesus var hovudgjesten. Utanfor gjekk kritikarane. No klaga dei ikkje over Matteus, men over Jesus. Blix omtalar situasjonen slik:
Artikkelen fortsetter under annonsen.
«Sjå, han gjeng inn til syndig mann!
Så over Jesus dei klaga.
Men denne syndar livet vann,
sælt i hans hjarta det dagna:
Livet han storleg stunda på,
ljoset han lengta sårt å sjå,
såg han i Frelsarens åsyn.»
Matteus opplevde noko som kritikarane stod framande for. Han fann det han aller djupast lengta etter: Tilgjeving – og eit rett forhold til Gud. Ja, i «Frelsarens åsyn» såg han både lyset og livet. Det vart soloppgang i hjartet. Glede og fred.
Artikkelen fortsetter under annonsen.
Gjennom historia har mange sett same soloppgangen. Jesus, hans frelsande gjerning for oss, vart meir enn tomme ord. Det vart grunnvollen for livet.
Salig er du, Matteus! Ja, salig du gode nynorskmann, Elias Blix! Og takk for den enkle påminninga: At Jesus vil inn til syndarar.
