Knall og fall

Misjonæren eg skreiv om i går (Gützlaff), var gripen av ein god idé: At misjonen må satse på kinesiske evangelistar. Dei vil både nå lenger ut og lenger inn.

Så stifta han eit arbeidslag der han sjølv bestemte det meste. Etter kvart fekk han 200 kinesiske medarbeidarar. Dei skulle drive «outreach» i unådde område. Regelmessig kom dei tilbake med rapportar om store resultat. Gützlaff gjorde ei reise til Europa i denne tida – og vart svært populær. Folk kalla han «Kinas apostel».

Men evangelistane hadde fått sparsamt med opplæring. Under Gützlaffs Europa-reise avslørte den svenske vikaren hans at over halvparten av evangelistane hadde levd eit dobbeltliv – og lurt misjonærane. Rapportane deira var ofte rein svindel.

Gützlaff sjølv ville ikkje sjå realitetane i auga. Han rosa sin eigen innsats og brukte nedlatande ord om andre misjonærar. Ein historikar sette «Knall og fall» som overskrift over denne tida i Gützlaffs liv. Gützlaffs audmjuke kappe hjelpte ikkje. I Europa sat misjonsvener og var skuffa.

Bibelen seier: «Den som meiner seg å stå, han sjå til at han ikkje fell» (1Kor 10,12)! Misjonshistoria er ikkje berre ein lysande historie om sjølvoppofrande misjonærar. Ho handlar også om «knall og fall».

Lat oss be for alle misjonærfellesskap.