Hei! 👋

For å lese denne saken må du være abonnent

Et abonnement gir tilgang til alt innhold vi publiserer

☀️ 1 krone for 1 måned Du kan betale med vipps

Deretter kr 299,- pr måned. Automatisk månedlig fornyelse til ordinær pris. Ingen bindingstid, du sier selv opp når du ønsker

Er du allerede abonnent?

Fortsett 👉

Leder

BØN: Når eg ber, vender eg meg til han som har all makt i himmelen og på jorda. Det er ein fullstendig svimlande tanke. Illustrasjonsfoto.

Kva kunne skjedd om vi bad mykje meir?

Kari Fure
redaktør i Dagen
Publisert Sist oppdatert

Eg har tenkt at eg ville skrive om bøn. For eg trur på å be. Men eg nøler. Veit ikkje om eg vågar å gje meg i kast med eit slikt stort tema. Eg prøvar likevel.

For eg trur mirakel skjer når vi ber. At vidunderlege ting kan hende. At sjuke kan bli friske. At uløyselege flokar løyser seg. At utvegar opnar seg. At kranglefantar blir vener og hjarte kan bli mjuke. At menneske kan kome til tru.

Ikkje slik at eg ikkje tvilar. Eg tvilar ofte. Å berre be når noko står på spel, liksom, er det noko poeng i? Burde ein ikkje heller aksjonert? Ropt høgt? Kvesst til i debattar? Det verkar så stusseleg å berre be. Å kviskre ord ut i lufta, kva er vel det?

leder meninger
Powered by Labrador CMS