Den folkelege fellessongen, skal den døy ut?

Det mest fellesskapsbyggande i eit folks samfunnsliv, er songen! Ei av drivkreftene da vår eigen nasjon vart frigjort i 1905, var det folkelege engasjementet som ovra seg i eit rikt ånds-, kunst- og kulturliv på 1800-talet, med basis i Grunnlova frå 1814 som berekraft – og inspirasjon til å bli ein sjølvstendig nasjon.

«Vi vil oss eit land som er frelst og fritt og ikke sin frihet må borge», song Per Sivle (1857–1904) med mange, mange fleire poetar, som gav oss folkeviser, folkesongar, nasjonalsongar, og dessutan kristen song og salme for heim, skule, kyrkje og samfunnsliv.

Margrethe Munthe (1860–1931), som lærarinne ved Bolteløkka skule i Oslo, var ein pioner for song i skulen med boka si: «Kom skal vi synge», tilrettelagt for born, i det ho gav sin poetiske åre «fritt løp» med sine livsnære og livgjevande songar som ho krydra undervisninga si i.