«Kva tykkjer du?»
Blix var ikkje nokon typisk bedehusmann. Kanskje reagerte han endatil på nokre vekkingsforkynnarar som han tykte var for påtrengjande. Vi er kalla til å lokke på menneske, ringje med lyse tonar og vise dei vegen til himmelen. Slik tenkte han.
Men av og til kjem han òg med eit sterkt og påtrengjande alvor. Han hadde kanskje i tanke Joh 6, der mange vende Jesus ryggen. Jesus spurte disiplane sine: «Vil også de gå bort?» Eller kanskje var Matt 16 i tankane hans: «Men de, kven seier de at eg er?»
Artikkelen fortsetter under annonsen.
Blix formulerer dette alvoret på sin måte:
«Kva tykkjer du om Jesus Krist?
Det må du syndar vita visst
så du kan Herren svara.
For finn du ikkje svaret før
når han ein gong som domar spør,
då vil du ille fara.»
Om igjen og om igjen lyder røyster i kyrkja som ikkje reknar for alvor med at folk kan gå fortapt. Blix følgjer ikkje desse røystene. Ut frå Jesu ord veit han at det kjem ein dom, og da blir det avgjerande spørsmålet om vi kjenner Jesus som frelsar. Gjer vi det, kan vi seie: Dommaren på dommedag er frelsaren min!
Artikkelen fortsetter under annonsen.
I ein annan salme seier Blix: «Jesus, du er den himmelveg som til Gud fader oss leier. Frelsa det er å finna deg …»
Takk, Blix, både for alvoret og for dine mjuke, lokkande tonar.
