SALME: «Du er ein bårerygg som bryt, der eg får sjå ditt velde», skriv Sverre Hatle i salmen «Du er mi øy i havet, Gud».
Kari Fure
Du er mi øy i havet, Gud
Det er mektig å sjå svære havbårer slå mot land. Ein demonstrasjon av rå kraft.
Er bølgjene store nok, høyrer du dette djupe drønnet i det dei slår inn i berget. Det er ein tone så kraftig, at du kjenner det i magen som eit sug. Og du prisar deg lukkeleg for at du står på god avstand, for hadde du vore der ute i bølgja, akkurat då ho traff fjellet, hadde hundre og eitt vore ute.
Grunnfall kalla dei gamle det på Stad, når det bryt så kraftig at det tek tak heilt ned mot botnen. Dette i motsetning til vindbårer, som kan vere farlege nok, men som held seg i overflata. Når uvéret herjar, regnet piskar mot rutene og sjøen veks opp med brot og grunnfall, er det best å halde seg på land, innandørs.
Men neste morgon kan du gå ut og nyte synet. Sjølv om vinden har lagt seg, heng gjerne bølgjene i.
