SKULE: Det blir ikkje utan vidare god skule og god undervisning i eigne «private» rom, skriv Lars Gaute Jøssang.
Paul Kleiven / NTB
Skarpt blikk på foreldreretten
Dei som hadde venta eit beinveges og vilkårslaust forsvar for denne grunnleggande retten, vil kan henda bli noko skuffa.
I den norske skulen har det sidan slutten av 1800-talet og fram til i dag vore ei spenning mellom det offentlege, statlege, skulestellet på den eine sida, og det frie eller private på den andre.
Som mange av Dagen-lesarane vil hugsa var dette eit av dei store stridsemna etter krigen. Mot eit nærast friskulefiendtleg Arbeidarparti stod ein borgarleg opposisjon, og då ofte med Kristeleg Folkeparti i spissen.
I desse debattane blei foreldreretten, med støtte i menneskerettsfråsegna av 1948, og vanlege demokratiske rettar, køyrt fram med stor tyngde. Frå borgarleg hald blei det hevda at foreldreretten stod over «statsretten» utan at det blei styrande for politikken i nemnande grad. I nyare tid har frontane mildna, men dei ideologiske motsetnadene har ikkje slept taket.
