Det er inga splitting i guddomsvesenet

Eg takkar Fader Johannes Solberg for svar på min kommentar til hans artikkel om den treeinige Gud, Den Heilage Ande og forsoninga. Svaret var klargjerande med tanke på ortodoks lære om forsoninga, samstundes som det framleis er misvisande om evangelisk lære. Sant å seia vart eg litt skuffa då eg las svaret, og det har med mi oppfatning av den ortodokse kyrkja å gjera. Eg har alltid sagt at eg oppfatta avstanden mellom ortodoks og reformatorisk lære som mindre enn mellom romersk-katolsk og reformatorisk lære. 

Dette heng saman med at i den ortodokse kyrkja har ein i stor grad gudsmysteriet, altså læra om den treeinige Gud og Jesu person, i fokus, og her har eg oppfatta at vi i all hovudsak stod saman. Ved at ein i frelsesspørsmålet fokuserer på guddommeleggjering framfor på rettferdiggjering, har den læremessige usemja her i mindre grad vorte fokusert enn i forhold til katolsk lære. I den katolske kyrkja har ein tydeleg avvist evangelisk lære om rettferdiggjering ved tru åleine. Ved det Solberg skriv om den treeinige Gud og forsoninga, må eg revurdera det eg har tenkt og sagt på dette området, diverre.

Det eg her tenkjer på, kjem svært tydeleg fram når Solberg skriv: «Jeg poengterte at en lære om frelsen hvor Sønnen lider under Faderens vrede istedenfor oss, innebærer et avvik fra Treenighetslæren.» Her underkjenner i realiteten den ortodokse presten Jesu straffeliding i vår stad under Guds dom og vreide, det som ved eit bokmålsord vert kalla Jesu «stedfortredergjering». Med det vert sjølvsagt også den evangeliske læra om rettferdiggjeringa undergraven.