Dei gamle merkelappane tel ikkje lenger

Det har vore fascinerande å følgja med på den store mediedekninga som pave Frans sin bortgang og val og innsetjing av ein ny pave, har fått i det sekulære landet vårt. Sjølvsagt har kristne aviser også vore fulle av mykje av det same stoffet frå denne storhendinga. Dette har fått tankane mine til å gå tilbake til oppveksten min i bedehusmiljøet på Jæren. 

Undervisninga, om reformasjonen på skulen saman med forkynninga på bedehuset, gav meg grunn til å tru at katolikkar ikkje var kristne. Då eg seinare vart døypt som truande og medlem i ei pinseforsamling, vart fordommane mot katolikkane forsterka. Men som pinsevenn vart eg jo sjølv sett på som ei villfaren sjel som hadde vorte med i ei farleg sekt som det vart åtvara imot av dei rettruande lutherske bedehusfolka.

Etter over seksti år som forkynnar kan eg sjå tilbake på store positive endringar i kristenfolket i landet vårt. Rett nok må eg seia at eg er forskrekka over biskopane i Dnk som har forlate ei to tusenårig kristen lære om ekteskap og samliv. No er katolikkane meir bibeltru enn biskopane i Dnk når det gjeld desse tinga. Kanskje den lutherske reformasjonen var ei ulukke?