Bli med og ta rikingane!

Folk er ikkje like. Ikkje likt utstyrt utanpå og inni, ikkje nede og ikkje oppe. Intelligens og fantasi er ikkje likt fordelt. Heller ikkje ymse talent, og slett ikkje arbeidslyst. Men alle vil ha del i overskotet av produksjonen i landet, og mange er snøgge til å finne argument for kvifor akkurat dei – og særleg ein sjølv – har fått for lite. 

Då kjem dei klassiske spørsmåla: Kva er rettferdig? Kva med ansvaret? Innsatsviljen? Personleg risiko? Som «goffa» min sa: «Kva er rimeleg fordeling myljo energibuntar og latsabbar?» 

Kampen om verdiar produserer heldigvis arbeidsplassar i seg sjølv: Organisasjonar, politiske parti, ymse kommentariat, konsulent- og rådgjevingsfirma. Ikkje minst fagforeiningar med eitt mål for auga: Høgare timeløn, fleire gode og færre arbeidstimar.