Naudrop frå ei fortvila sjel

Eg les denne romanen som eit naudrop frå ei fortvila sjel. Eg-personen i boka, Nabil, har ei mengd med fellestrekk med forfattaren sin eigen bakgrunn, som son av palestinaarabarar som fortel at familien flykta frå ein landsby nær Hebron fordi dei vart drivne ut derifrå i samband med at Israel oppstod som eigen nasjon. Dei hamna i Jordan.

Forfattaren vart fødd i 1966, og Nabil i romanen i 1967, same dagen som Seksdagarskrigen braut ut. Som ungdom reiste Nabil til Malta og freista å skapa seg eit liv og tilvere der. Men både for Nabil – og heile hans familie – var det ein konstant lengt til det dei kallar Palestina. Sjølv om Nabil – og dermed forfattaren – undrar seg over korleis det kan gå til at ein kan ha ein slik lengt etter ein stad der ein aldri har levd.

Alt som gjekk galt