Anmeldelser
AP: Litt forenkla bestod den gamle arbeidarklassen av heimfødingar, medan de nye i stor grad består av verdsborgarar. Som kroneksempel på denne siste kategorien peikar Olstad på Jens Stoltenberg og Jonas Gahr Støre, skriv Lars Gaute Jøssang. På biletet ser vi dei to saman med Gro Harlem Brundtland under landsmøtet i 2019.
Terje Pedersen/NTB
Frå hammar og sigd til raude roser
I dag står Arbeidarpartiet fram som eit reformistisk, sosialdemokratisk og «halvliberalt» parti som strevar med å finna sin plass i den norske partifloraen.
Arbeidarrørsla er ei stor og mangslungen rørsle. Og det same kan seiast om litteraturen. Fram gjennom åra har det kome mange biografiar om framståande personar, historiske framstillingar av LO og ulike fagforbund, og ikkje minst av den partipolitiske delen – med vekt på Arbeidarpartiet.
I denne rekka representerer «Arbeiderbevegelsens historie i Norge», som kom i seks bind i åra 1985-1990, eit høgdepunkt. Finn Olstad, forfattaren av den nye partihistoria, kjenner emnet ut og inn og skulle ha særlege føresetnader for å laga ei innsiktsfull framstilling.
Noko av motivasjonen har vore å fanga opp verknadene av nyliberalisme og globalisering dei siste tiåra. Undertittelen, «Fra arbeiderpopulister til verdensborgere», er både eit hovudsynspunkt og ei viktig utviklingslinje.
