Anmeldelser
EINSEMD: Boka fortel om både svik og samhald, mishandling og kjærleik. Det er flott å merka respekten for menneskeverdet, skriv Paul Odland.
Sara Johannessen Meek/NTB
Eit vakkert utskot
Tilhøvet til Margrethe vert aldri endra. Det blir eit slags ikkje-tilhøve. Han snakka aldri korkje med ho eller til ho.
«Roman» står det tydeleg, både på omslaget og tittelsida. Men boka er like mykje ei slektskrønike. Me skal meir enn hundre år attende i tida, til 1914, til ein avsides og trong dal i Austerrike, eit stykke unna næraste landsby. Her bur Maria og Josef Moosbrugger og borna deira. Fire i talet, Heinrich 11 år, Katharina ti, Lorenz ni, Walter fem.
Dødsmeldingane
Dei lever under enkle kår, men dei klarar seg. Men så skjer det fatale; første verdskrig bryt ut og far Josef vert kommandert ut i krigen. Korleis skal det då gå? Josef formanar ordføraren i landsbyen til å sjå etter og ta eit visst ansvar for kona og borna. Det lovar han. Mange reknar med – truleg Josef sjølv også – at han aldri kjem attende.
