Skifte av standpunkt - ikkje Ordet, men folket
«Det er altså ikkje eit møte med Gud og ny innsikt i Ordet som har ført til nytt standpunkt, men møte med folk i ulike samanhengar», skriver tidligere Dagen-redaktør Johannes Kleppa i sin kommentar.
Det skal vera vanskeleg å finna ein teolog som i eit sentralt bibelsk spørsmål har skifta så radikalt standpunkt som biskop Tor B. Jørgensen har gjort i homofilispørsmålet. Det kom tydeleg fram i Dagen 15. d.m.
Han har gått frå markant motstand til å verta ein av dei mest ytterleggåande i sin argumentasjon for homofilt samliv og for likekjønna vigsel. Det er nesten så ein ikkje trur at eit slikt hamskifte er mogleg, aller minst når han meiner at han i kjernen av evangeliet står for det han alltid har gjort.
Det er to ting som slår ein når ein les biskopens forklaring på kvifor han skifta standpunkt og hans omtale av si Kristus-orientering.
Det første er at han ikkje grunngjev sitt nye standpunkt i homofilisaka med ny innsikt i Guds ord, men som konsekvens av møte med menneske. Han forklarer det med at han har kome «tettere på de homofile» og med «opplevelsen av å være prest i folkekirken».
Det er altså ikkje eit møte med Gud og ny innsikt i Ordet som har ført til nytt standpunkt, men møte med folk i ulike samanhengar.
Det er nesten utruleg at ein biskop kan grunngje endring i teologisk standpunkt på denne måten. Det er likevel nokså karakteristisk for situasjonen i Den norske kyrkja for tida.
Den same bibeloppløysande og bibelfornektande tenkjemåten kjem til uttrykk i Samlivsutvalet si innstilling når det heiter at oppfatninga i folket må vera medbestemmande for kristen etikk. Dette skjer i den kyrkja som er kalla Ordets kyrkje, og som har Skrifta som lærekjelde og skriftprinsippet som lærenorm - at det ikkje skal oppstillast andre lærepunkt enn det Skrifta lærer oss.
Det andre er at han talar om «Kristus-forankring», «Kristus-varme» og «Kristus-liv» praktisk talt utan referanse til Guds lov, synda, forsoninga og dommen. Ei Kristus-forkynning som ikkje tek Guds lov og dom på alvor, er falsk.Ho fører inn i eit åndsliv utan oppgjer med synd som fiendskap mot Gud.
Ei evangelieforkynning som ikkje går saman med lovens avslørande gjerning, vert utan åndeleg og atterfødande kraft. Ei slik Kristus- og evangelieforkynning undergrev også den bibelske læra om fortapinga, og med det vert frelsesspørsmålet radikalt endra.
Diverre er det situasjonen i store delar av det norske kyrkjelandskapet, og i dette viser aksepten av homofilt samliv sitt sanne andlet. Det dreier seg om eit svært djuptgåande og omfattande etisk spørsmål, men det dreier seg også om forkynninga av lov og evangelium.
Med det grip det inn til sentrum av kristentrua, rettferdiggjering av tru -den artikkelen som kyrkja står og fell med.
Innføring av kyrkjeleg vigsel av likekjønna par ber med det i seg prinsipp av trusomdannande og kyrkjesplittande karakter. Tor B. Jørgensen er eit illustrerande døme på kva som skjer når folkemeininga og opplevingar i møte med folk tek Ordet plass og vert teologisk styrande.
