Når skal Israel få fred?

Mens grupperinger på venstresiden lenge har tatt til orde for bred boikott av Israel, har kirkelige aktører stort sett nøyd seg med å gå inn for boikott av varer produsert på Vestbredden. Norges KFUK-KFUM mener de tjener fredens sak ved å gå et skritt lenger.

Igjen har vifått ne­ga­ti­ve sym­bols­ke an­grep på Is­rael. KFUK/KFUM opp­mo­dar til ikkje å kjøpa is­ra­els­ke varer. Med det går dei eit steg len­ger enn Den nors­ke kyr­kja, som ikkje vil kjøpa varer pro­du­ser­te i dei så­kal­la ok­ku­per­te om­rå­da.

Denne opp­mo­din­ga har vakt re­ak­sjo­nar. Til og med bis­ko­par som elles ut­tryk­kjer stor sym­pa­ti med pa­le­sti­na­ra­ne, set med rette foten ned og kri­ti­se­rer ut­spe­let.

Det har nem­leg berre ne­ga­ti­ve kon­se­kven­sar både for dei som ein ønskjer å støt­ta, så vel som hjelp til å løysa kon­flik­ten mel­lom par­ta­ne. Dei ein­as­te som får «medi­sinsk» hjelp av dette, er dei som føler at dei har gjort noko for å hjel­pa sine ven­ner.

Fruk­ta for det pa­le­stins­ke folk om boi­kot­ten skul­le få ef­fekt, er tap av ar­beids­plas­sar og med det inn­tek­ter både til fa­mi­li­en og sam­fun­net si fel­les­kas­se. Ein kan spør­ja om ein slik po­li­tikk er fram­tids­ret­ta?

Fruk­ta for kon­flikt­løy­sin­ga er - om det ikkje uven­ta ut­spe­let frå KFUK/KFUM i det heile blir re­gist­rert - at fron­ta­ne blir enno har­da­re og vegen til løy­sing blir enno len­ger.

Fab­rik­ken SodaStre­am er ei av dei be­drif­te­ne som ligg på den så­kal­la Vest­bred­da. Her ar­bei­der jødar og pa­le­sti­naa­ra­ba­ra­rar (som mange andre sta­der) side om side.

Dei har god løn, og ar­beids­plas­sa­ne ska­per møte­plas­sar som byg­gjer re­la­sjo­nar mel­lom to folk og mel­lom ulike re­li­gio­nar. Men boi­kot­tast skal dei, fordi det er i pakt med den nors­ke krist­ne ung­doms­or­ga­ni­sa­sjo­nen sin sjølv­me­di­sin. For­stå det den som kan.

Boi­kot­ten blir kalla vel­meint. Ein ønskjer utvil­samt å hjel­pa sine ven­ner og med det også ramma dei som ein mei­ner har skul­da for pro­ble­ma.

Til det er det flei­re ting å seia: Ingen bør be­brei­dast for å visa venn­skap med det hardt treng­te pa­le­stins­ke fol­ket. Ingen bør kri­ti­sera dei som stil­ler opp for pa­le­sti­na­ra­ne.

Det er mange spøs­mål som treng po­li­tisk løy­sing og vilje til kom­pro­miss. Det in­klu­de­rer også Is­rael. Is­rael har med­an­svar for å med­ver­ka til løy­sin­gar som kan gje folk fram­tid og håp i eit om­rå­de dei har budd i år­hund­re. Men det har san­ne­leg også den andre sida og deira in­ter­na­sjo­na­le støtte­spe­la­rar.

Vil ein hjel­pa det pa­le­stins­ke fol­ket, har ein mykje å gjera i møte med kren­kin­ga av men­neske­ret­ta­ne som skjer i dette om­rå­det, og ikkje minst kor­rup­sjo­nen, og pro­pa­gan­da­en og for­her­leg­gje­rin­ga av sjølv­mords­bom­ba­rar som blen­der deira unge.

Dei som føl­gjer med i dei pa­le­stins­ke sty­res­mak­te­ne sin media­pro­pa­gan­da, ser kor­leis si­tua­sjo­nen ver­ke­leg er. Det skjer fak­tisk ei sys­te­ma­tisk kren­king av det jø­dis­ke fol­ket og opp­byg­ging av hat mot jø­da­ne.

Det er eit gamalt ut­trykk som seier at ein først bør feia for eiga dør, før ein feier for andre si. Her har ty­de­leg KFUK/KFUM litt å læra sine ven­ner.

KFUK/KFUM, som har gode kon­tak­ter i det pa­le­stins­ke mil­jø­et, opp­mo­dar eg til å bruka po­si­sjo­nen sin til å på­ver­ka dei til å endra denne hat­pro­pa­gan­da­en.

Det vil vera eit stort freds­bi­drag. Eit anna stort kom­pleks er det pa­le­stins­ke og mus­lims­ke dob­belt­språ­ket. Vi kjen­ner det frå his­to­ria og Ara­fat sitt «meis­ter­verk» - han sa noko i Ves­ten, noko anna til sine eigne.

Ves­ten ser ut til å lita på at Fat­hah-rørs­la sin leiar Mah­moud Abbas vil fred med Is­rael. Hamas i Gaza og His­bol­lah i Li­ba­non er dei styg­ge som vil ha Is­rael på sjøen. San­nin­ga er at dei po­li­tisk lei­an­de rundt Is­rael ikkje an­er­kjen­ner Is­rael som jø­disk stat.

Vil KFUK/KFUM med­ver­ka til fred, er det betre om dei star­tar her med å leg­gja press på sine ven­ner i sta­den for å sver­ta det freds­sø­kan­de de­mo­kra­ti­et i om­rå­det.

Boi­kott av Is­rael er trist til alle tider. Det er eks­tra trist i ju­bi­le­ums­året for den nors­ke grunn­lova. Vi tak­kar Gud for lan­det og de­mo­kra­ti­et. Men vi løy­ner ikkje den førs­te grunn­lova sin skam­plett- pa­ra­graf som til 1851 held jø­da­ne borte frå lan­det vårt. Jøde­ha­tet treng ikkje nye for­mer anno 2014!