Homofile «bryllaup» og gjesterollen

Det må vera uhyre problematisk - truleg umogleg - å gå i et homofilt «bryllaup», fordi det bryt mot Guds gode vilje og skaparordning.

Den kjønns­li­ke­gyl­di­ge «ek­te­skaps­lova» fører mange pro­blem med seg. Det gjeld både på det prin­si­pi­el­le pla­net og på det prak­tis­ke pla­net.

For folk som mei­ner det etter Guds ord er prin­si­pi­elt galt at to av same kjønn «gif­ter» seg - anten det skjer bor­gar­leg eller kyr­kje­leg, opp­står det prak­tis­ke pro­ble­met om ein skal gå i «bryl­lau­pet» om ein vert in­vi­tert.

Det store spørs­må­let for bi­bel­for­plik­ta krist­ne vert då om det er rett å gra­tu­le­ra med og feira det som Bi­be­len for­byd, og som Guds ord de­fi­ne­rer som synd. Er det rett å vera med på å vel­sig­na og kasta glans over det som Guds ord for­dø­mer - ja, som Bi­be­len fak­tisk seier fører i for­ta­pin­ga?

Det har opp­stått ein de­batt rundt dette spørs­må­let ved at KrF-leia­ren er in­vi­tert til og har sagt ja til å delta i eit kjønns­nøy­tralt «bryl­laup» - og han finn si del­ta­king upro­ble­ma­tisk og gled seg.

Ho­vud­spørs­må­let som er reist i denne sa­man­hen­gen, er om det er greitt at ein KrF-lei­ar del­tek i og hyl­ler noko som par­ti­et etter sitt pro­gram er prin­si­pi­elt imot. Det er eit re­le­vant spørs­mål, men pro­ble­met stikk langt dju­pa­re enn det.

Det vil nok opp­stå si­tua­sjo­nar for po­li­ti­ka­rar der dei både i rolla som po­li­ti­ka­rar, som pri­vat­per­son­ar og fa­mi­lie­med­lem­mar må opp­tre i sa­man­hen­gar som frem­jar noko dei er imot.

Slik er det for­res­ten for oss alle. Det hen­der - om vi er po­li­ti­ka­rar eller ikkje - at vi kjem i si­tua­sjo­nar der ulike prin­sipp kol­li­de­rer, og der vi må velja det som ska­der minst, eller det som frem­jar ho­vud­saka best. Det vil li­ke­vel gå gren­ser for kor vi kan delt av omsyn til per­son­ar og fa­mi­lie.

Les også: Forbønnshandling for homofilt par skaper strid

Det er eit bi­belsk prin­sipp at vi skal vera ven­le­ge og visa re­spekt mot våre med­men­nes­ke, og vi skal akta og æra alle så langt råd er.

Det er også eit bi­belsk prin­sipp at vi skal leva evan­ge­li­et ver­dig, og vi skal i alt vi gjer, svara for trua vår.

Vi skal i alle sa­man­hen­gar ten­kja og hand­la i sam­svar med Guds ord, ikkje ut frå det som tida finn pas­san­de. Vi er sam­vits­bund­ne til dette.

Der ulike bi­bels­ke prin­sipp kol­li­de­rer ut frå den kul­tu­rel­le si­tua­sjo­nen, må dei over­ord­na prin­sip­pa få for­kjørs­rett.

Nokre gon­ger kan det vera vans­ke­leg å av­gje­ra dette, og vi vil vur­de­ra si­tua­sjo­nen ulikt. Andre gon­ger er si­tua­sjo­nen ein­ty­dig ut frå prin­sip­pet om all­tid å lyda Gud.

Om ein er po­li­ti­kar eller po­li­ti, bis­kop eller bi­bel­skule­læ­rar, lærar eller la­ge­r­as­sis­tent spe­lar inga rolle når det gjeld den bi­bels­ke ten­kin­ga.

Ein sen­tral po­li­ti­kar vil få eit til­leggs­mo­ment i høve til kva sig­nal ved­ko­man­de gjev med tanke på kva vekt eit punkt i parti­pro­gram­met har.

Det må vera uhyre pro­ble­ma­tisk - tru­leg umog­leg - å gå i eit ho­mo­filt «bryl­laup», fordi det bryt mot Guds gode vilje og ska­par­ord­ning, og er under Guds dom med tanke på frel­ses­spørs­må­let.

Den som vel å gjera det av omsyn til fa­mi­lie og vener, må i alle fall vera prega av djup smer­te i si­tua­sjo­nen.