- Ei handling av høg etisk verdi

Nestekjærleik og solidaritet med folk som lir ligg til grunn for lover om aktiv dødshjelp, ifølgje ein av forfattarane av den belgiske lova.

Aktiv døds­hjelp er «ei hand­ling av høg etisk verdi», der­som legen føl­gjer visse ret­nings­lin­jer.

Det mei­ner ein av for­fat­ta­ra­ne av den bel­gis­ke lova for aktiv døds­hjelp er Etien­ne Ver­me­ersch, pro­fes­sor eme­ri­tus i fi­lo­so­fi ved Ghent uni­ver­si­tet i Ne­der­land.

I 2004 skreiv han ei ut­grei­ing kalla «Den etis­ke og his­to­ris­ke bak­grun­nen for den bel­gis­ke og den ne­der­lands­ke lova», som ligg på nett­sida hans.

Der legg fi­lo­sofi­pro­fes­so­ren til grunn at «moral nød­ven­dig­vis end­rar seg med ut­vik­lin­ga på det øko­no­misk, so­sia­le, kul­tu­rel­le felta i sam­fun­net».

Tre prin­sipp

Ver­me­ersch viser til tre vik­ti­ge prin­sipp for lo­ve­ne som han kal­lar «ver­di­ar i ut­vik­ling»:

* En­kelt­per­son­ars rett til å be­stem­me over seg sjølv (auto­no­mi)

* Neste­kjær­leik og so­li­da­ri­tet

* Plik­ta til å be­skyt­te alle vesen mot ska­der og li­din­gar.

Moral i end­ring

Vi­da­re pei­kar han på at se­ku­la­ri­se­rin­ga og for­bru­kar­men­ta­li­te­ten har ført til ei tru på at kvart men­nes­ke har rett til å jakte på lukka her og no, og unngå mei­nings­laus smer­te og li­ding.

For de­bat­ten om eu­ta­na­si var det vik­tig at pa­si­en­ten fekk ret­tar og ein ster­ka­re stil­ling i for­hol­det til legen, sær­leg når det gjeld smer­te og li­ding, skriv Ver­me­ersch.

På dette grunn­la­get bør legen gi aktiv døds­hjelp når han møter ein men­talt oppe­gå­an­de pa­si­ent som lir enormt under ein ulækje­leg sjuk­dom, og som ber legen om å av­slut­te livet hans, seier Ver­me­ersch.

DAGEN