Samemisjonen avgjer

Frå Sarepta si side trur vi samanslåing vil tena Guds rike, men vi legg ikkje press på Samemisjonen. Denne organisasjonen må få avgjera saka fritt. 

Det har vore to nye innlegg i Dagen knytt til spørsmålet om Samemisjonen og Misjon Sarepta bør slå seg saman.

Kjell Magne Hauge (25/8) tek stort sett oppatt påstandar som eg har kommentert før, så eg finn ikkje grunn til å gå meir inn på det.

Karin Bjørgsvik Dahlstrøm (1/9) tek også opp spørsmål som har vore framme før, men ho har ei så sterk oppmoding til Sarepta om å trekkja intensjonsavtalen, at eg finn å svara på det.

Både frå Samemisjonen og Sarepta har det vorte understreka at initiativet til intensjonsavtalen kom frå Samemisjonen. Det er Samemisjonen ved Landsstyret som er i førarsetet i denne saka, og som til sist avgjer det heile på Landsmøtet, ikkje Sarepta.

Frå Sarepta si side trur vi samanslåing vil tena Guds rike, men vi legg ikkje press på Samemisjonen. Denne organisasjonen må få avgjera saka fritt.

Det inneber at vi heller ikkje vil gjera noko som avskjer den prosessen Landsstyret i Samemisjonen har lagt opp til fram mot Landsmøtet første helga i oktober.

Det er ei kjent sak at det er ulike oppfatningar av formalia og prosedyre i denne saka, og om Landsstyret er innafor eller utafor det vedtaket Landsmøtet gjorde i 2017, og det som vedtektene pålegg Landsstyret. Landsstyret meiner dei handlar i samsvar med dei vedtaka som ligg bak og det ansvaret Landsstyret generelt har.

Frå Sarepta si side respekterer vi dette, og vi finn deira tolking rimeleg ut frå den utviklinga som har vore i organisasjonen over fleire år. I etterpåklokskapens lys er det sikker ting som kunne vore gjort annleis i saksbehandling og prosedyre.

Etter underteikna sitt skjønn ville det vera galt av Sarepta å gripa inn på noverande tidspunkt overfor Samemisjonen. Det er berre eit organ som kan avgjera om Landsstyret har handla i samsvar med sitt mandat eller ikkje, og det er Landsmøtet sjølv.

Det er Landsmøtet si tolking av vedtaket i 2017 som er avgjerande, og det er Landsmøtet si tolkning av det ansvaret Landsstyret har etter vedtektene, som gjeld.

Denne tolkinga får vi første helga i oktober. Det kan innebera at forslaget som ligg i intensjonsavtalen vert vedteke, at eit anna forslag vert vedteke, at saka vert utsett eller at organisasjonen held fram som no.

Samemisjonen og dens arbeid vert uansett ikkje lagt ned, men spørsmålet er korleis arbeidet skal førast vidare. Sarepta vil akseptera det vedtaket som vert gjort, og halda fram arbeidet anten på den eine eller den andre måten.

Formalia og prosedyre er viktig, så det er ei mistolking av det eg tidlegare har skrive når det vert hevda at eg ser bort frå dette. Poenget er at eg har tillit til Landsstyret si vurdering, og ut frå det overlet saka til Landsmøtet.

Samstundes er det ikkje formalia og prosedyre som i seg sjølv avgjer kva Samemisjonen skal eller bør gjera, det er det fakta i sjølve saka som gjer når denne vert behandla i samsvar med Landsmøtet si forståing av formalia og prosedyre.

Sarepta har sjølvsagt ikkje utsendingar på Samemisjonen sitt Landsmøtet, men underteikna er invitert til å vera til stades som gjest, og det ser eg fram til. Må Herrens vilje skje.