Fred for Jerusalem

Mykje kan seiast under ei slik overskrift, her berre ein smal sektor.

Orda er henta frå Salme 122 der David kjem med denne oppfordringa: «Be om fred for Jerusalem!». Bibelen tilskundar sterkt til bønn. Det kunne vi bruka mange ord på. «Eg vil seia: Fred vere i deg!», lyder det lengre ut i salmen. Å koma med gode ønske og velsigna Jerusalem og Israel er òg positivt – enten vi er nær eller langt borte.

Det er likevel den bibelske samanhengen mellom gode ord og aktiv handling som opptek meg i dag. Jakob, Herrens bror, skriv: «Dersom ein bror eller ei syster ikkje har klede, og manglar mat for dagen, og ein av dykk seier til dei: Gå bort i fred, verm dykk og et dykk mette! – men ikkje gjev dei det lekamen treng, kva gagnar då det?» Mange av jødane som immigrerer til Israel har det økonomisk svært vanskeleg. Ikkje minst skaper dette problem med å gje borna utdanning.

Frå ein fersk e-post frå ein medarbeidar i Israel, siterer eg: «Denne gangen vil jeg fortelle dere litt om vår IT-ingeniørstudent Ben (27): Hans far er uføretrygdet og hans mor har minimumslønn, 25 shekel per time. Ben er enebarn, og på grunn av fars personlige konkurs for åtte år siden, arbeider han det han kan klare for å hjelpe far og mor til mat på bordet, i tillegg til hans intense og svært harde IT-studier.

I et langt brev til oss denne uken skriver Ben bl.a. dette: «Takk kjære venner i Norge for deres store og trofaste støtte og hjelp. Uten hjelpen i fra dere kunne jeg virkelig ikke ha studert! Jeg er totalt avhengig av den støtten dere gir meg for å kunne klare dette, og det er derfor jeg sier: Takk for den trofastheten dere viser! Jeg er nå midt i det andre år av mine studier, som totalt er på fire år, og det går veldig bra. Det er viktig for meg at dere skal vite og forstå at dere kjære, ukjente venner i Norge, dere er en stor del av min suksess, i det at jeg lykkes i mine studier! Takk, takk og atter et stort Takk til Gud for dere! Deres venn for alltid. Ben.»»

Når vi berre i denne samanhengen får vera med å hjelpa over 460 unge studentar, og dermed også deira familiar, forstår vi kor stor velsigning vi kan få vera for det jødiske folk med våre pengegåver. Og ikkje berre det: Den store overraskinga det er for dei at menneske langt der oppe i nord, bryr seg, er glad i dei, kjem jo i tillegg til sjølve gåva.

Høyr berre denne helsinga frå den 29-årige lærarstudenten, «Sarah» (foreldra, som kom frå Etiopia under operasjon Moses i 1984, er begge pleiepasientar på grunn av ei alvorleg bilulukke): «Ima og abba takker Gud for dere i Norge hver eneste dag! For det fakta at dere muliggjør at to av deres barn nå får en utdannelse og hjelp til en bedre framtid i Israel enn det de selv hadde muligheten til å gi oss barn. Hjertelig takk i fra oss alle! Dere er som engler sendt i fra Gud. Takk, takk og atter et takk, kjære venner!»

Shalom frå Noreg! Ja, det er eit godt handtrykk alle israelsvennene i landet vårt gjev.